Dysplazja to dość powszechna wśród psów choroba stawów biodrowych i łokciowych. Większość diagnozowanych przypadków ma podłoże genetyczne i dotyczy osobników konkretnych ras. U 25 z nich kynolodzy zalecają przeprowadzenie badań diagnostycznych. Do najbardziej narażonych na zachorowanie zalicza się psy ras dużych, choć dysplazja występuje również u ras mniejszych i kundelków. Najczęściej dziedziczona jest po rodzicach, jednak na jej występowanie wpływ mają także czynniki środowiskowe, np. dieta czy ilość ruchu.
Charakterystyczne objawy dysplazji
Do najbardziej widocznych objawów dysplazji należy kulawizna. Nawet niewielkie utykanie powinno wzbudzić niepokój opiekuna. Osobniki dotknięte schorzeniem stawów mają też tendencję do przyjmowania dziwnych pozycji – nierówno chodzą i przekrzywiają się przy siadaniu. W biegu najczęściej zarzucają tyłem ciała lub wykonują ruchy przypominając królicze skoki. Ponadto uwagę może zwracać sztywność kończyn. Jeśli pies nie zgina swobodnie łap, a z tego powodu ma problemy z pokonywaniem schodów, wskakiwaniem nawet na niewielką wysokość lub z podnoszeniem się z posłania, warto skonsultować się z lekarzem weterynarii. W zaawansowanym stadium dysplazji u psa może dojść do niedowładu kończyn.
Nieoczywiste objawy dysplazji
Nawet dla opiekuna dobrze znającego swojego psa, dostrzeżenie objawów bólowych może nie być oczywiste. Dodatkową trudnością jest fakt, że pierwsze symptomy mogą pojawić się już w wieku kilku miesięcy, kiedy nie podejrzewa się u pupila poważniejszych problemów zdrowotnych. Warto zainteresować się, jeśli pies piszczy przy gwałtownych ruchach, jest osowiały, nieskory do zabaw i dużo śpi. Może mieć także ograniczony apetyt. Brak reakcji na rzucaną zabawkę oraz niechęć do przychodzenia po smakołyk jest dobrym testem na samopoczucie czworonoga. Jego pogorszenie obserwowane jest głównie po spacerach. Chory pies unika też leżenia na wprost, z reguły kładąc się na boku. Częste postoje i siadanie podczas spacerów również może wskazywać na problem ze stawami.
Diagnoza dysplazji
Dysplazja u psa jest schorzeniem stosunkowo łatwym w diagnozowaniu. W wielu przypadkach obserwacja zachowania i badanie palpacyjne pozwala na wstępną diagnozę. Dla ostatecznego stwierdzenia choroby wykonuje się prześwietlenie. Profesjonalna klinika weterynaryjna przeprowadza dokładniejsze badania w kierunku dysplazji, dokonując pomiaru lokalizacji panewek miednicy oraz szczegółowych prób klinicznych, które pozwalają ocenić stan stawów. W efekcie stawiana jest diagnoza, określany stopień zaawansowania choroby oraz ustalany plan leczenia.
